Przemówienie Ambasadora z okazji wręczenia odznaczeń 4 wybitnym polskim osobistościom (2 października 2012) [fr]

Wręczenie insygniów
Kawalera Orderu Sztuk i Literatury pani Barbarze Podmiotko
Kawalera Orderu Legii Honorowej Panu Markowi Ostrowskiemu
Oficera Państwowego Orderu Zasługi księdzu Józefowi Majowi
Komandora Państwowego Orderu Zasługi księdzu Adamowi Bonieckiemu

(Rezydencja Francji, 2 października 2012)

Szanowni Panowie Ministrowie
Wielebni Księża,
Szanowna Pani Redaktor, Barbara Podmiotko
Szanowny Panie Redaktorze, Marek Ostrowski
Szanowni Państwo, Drodzy Przyjaciele,

Zebraliśmy się dzisiaj, by wyrazić szacunek czterem wybitnym polskim osobistościom, które wyróżniła Francja, przyznając Order Sztuk i Literatury, Order Legii Honorowej i Państwowy Order Zasługi.

Order Sztuk i Literatury jest jednym z czterech odznaczeń ministerialnych Republiki Francuskiej i co za tym idzie jednym z najważniejszych odznaczeń, którym Ministerstwo Kultury i Środków Przekazu wyróżnia osoby, które zasłużyły się swoją twórczością artystyczną lub literacką, czy też wkładem na rzecz promocji francuskiej kultury na świecie.

Order Legii Honorowej został ustanowiony w 1802 przez Napoleona Bonaparte, natomiast Państwowy Order Zasługi przez generała de Gaulle’a w 1963 roku. Te dwa odznaczenia przyznawane są w uznaniu zasług osobistościom, które w sposób szczególny przyczyniły się do promocji Francji i wartości, na straży których stoi.

Zanim wręczę insygnia pani Barbarze Podmiotko, panu Markowi Ostrowskiemu, księżom Józefowi Majowi i Adamowi Bonieckiemu, pozwólcie Państwo, że zgodnie z tradycją przypomnę w kilku słowach, zasługi, za które zostali wyróżnieni przez Francję.

* * *

Szanowna Pani Redaktor, droga Barbaro Podmiotko, sądzę, że nie trzeba Pani przedstawiać: wszyscy zakochani w piosence francuskiej w Polsce – tak licznie tutaj obecni – znają Panią i audycję Pod dachami Paryża, którą z pasją prowadzi Pani od 1983 roku w trzecim programie polskiego radia.

Z Wilna, gdzie urodziła się Pani – do Warszawy, przechodząc pod dachami Paryża „votre vie est une chanson .... française”. Swoimi audycjami sprawiła Pani, że wiele pokoleń Polaków poznało – a nawet więcej – pokochało wielkie nazwiska piosenki francuskiej: Aznavour’a, Brel’a, Brassens’a .... a także artystów francuskojęzycznych, zwykle mniej znanych za granicą: Les Négresses vertes, Jacques’a Higelin czy Michel’a Fugain’a.

Umiała Pani oddać swoje niezaprzeczalne talenty prezenterki radiowej w służbie miłości do muzyki, dzieląc się z rodakami nie tylko swą ogromną erudycją w tej dziedzinie, ale przede wszystkim swoją miłością do francuskiej piosenki.

Droga Barbaro Podmiotko, francuski piosenkarz Jean-Jacques Goldman powinien był zadedykować ten refren Pani, bo słowa te tak bardzo do Pani pasują: „ elle y mettait du temps, du talent et du cœur, ainsi passait sa vie au milieu de nos heures, et loin des beaux discours, des grandes théories, elle changeait la vie! ”. A po polsku : poświęcała swój czas, talent i serce, i tak płynęło jej życie pośród nas, daleko od podniosłych mów i wielkich teorii, codziennym trudem, można o niej powiedzieć zmieniała życie.

Za ten czas, za talent i serce, za wszystko to co Pani zrobiła i nadal robi dla promocji francuskiej kultury w Polsce, za miłość do Francji, za zaangażowania na rzecz przyjaźni między naszymi krajami, zasługuje Pani, droga Barbaro Podmiotko, na to odznaczenie Kawalera Orderu Sztuk i Literatury.

Barbara Podmiotko, au nom du Ministre de la Culture et de la Communication, nous vous faisons chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres.

* * *

Szanowny Panie Redaktorze, drogi Marku Ostrowski, pochodzi Pan także z Wilna, które niedługo po tym jak przyszedł Pan na świat, Pańska rodzina musiała opuścić, by zamieszkać w nowych granicach powojennej Polski.

Najpierw studiuje Pan prawo na Uniwersytecie Warszawskim i uzyskuje dyplom ukończenia studiów w 1968 roku. Wtedy postanawia Pan zająć się dziennikarstwem i sprawami międzynarodowymi.

Początkowo jest Pan dziennikarzem Polskiej Agencji Prasowej, PAP’u, będzie Pan jej korespondentem we Francji w latach 1979-1986. Te lata spędzone na analizowaniu i komentowaniu bieżących wydarzeń we Francji sprawiły, że staje się Pan jednym z najlepszych znawców francuskiego życia politycznego, którego ewolucję, po powrocie do Polski, nadal Pan śledzi z uwagą.

Był Pan także korespondentem PAP’u w Genewie w latach 1989-1991 i w Londynie w latach tysiąc 1991-1994. Po powrocie do Polski pełni Pan funkcję zastępcy kierownika Działu Zagranicznego Polskiej Agencji Prasowej prowadząc jednocześnie owocną współpracę z tygodnikiem Polityka.

Jako szef działu zagranicznego Polityki napisał Pan setki artykułów, kronik i reportaży, co czyni Pana jednym z najbardziej rozpoznawalnych publicystów tego tygodnika.

Cieszący się uznaniem kolegów dziennikarzy, wybitny znawca polityki europejskiej, jest Pan zagorzałym orędownikiem współpracy francusko-niemiecko-polskiej w ramach Trójkąta Weimarskiego. W 2000 roku otrzymał Pan nagrodę weimarską przyznawaną dziennikarzom z Polski.

Pańskie artykuły, czasami krytyczne, szeroko przyczyniły się do tego, że Francja stała się punktem odniesienia nieustannie obecnym w umyśle polskich czytelników zarówno w dziedzinie polityki, kwestii europejskich jak i spraw społecznych. Za przyczynienie się do lepszego poznania Francji w Polsce, jak również za wybitną działalność dziennikarską, zostaje Pan mianowany kawalerem Orderu Legii Honorowej.

Marek Ostrowski, au nom du Président de la République, nous vous faisons chevalier de la Légion d’Honneur.

* * *

Wielebny Księże Prałacie,

Urodził się Ksiądz w Kostkach Dużych, w regionie Ponidzia, w rodzinie od dawna związanej z Francją, ponieważ kilku przodków Księdza ze strony ojca znalazło we Francji schronienie po upadku powstań listopadowego i styczniowego. Po dziś dzień kilku krewnych Księdza mieszka we Francji.

Rozpoczyna Ksiądz studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim gdzie w 1964 roku uzyskuje Ksiądz tytuł magistra i podejmuje pracę w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Przez te wszystkie lata, umocniony tradycją stawiania oporu - rodzinną jak i całego narodu polskiego - działa Ksiądz na Uniwersytecie w organizacjach patriotyczno-chrześcijańskich.

W 1968 roku wstępuje Ksiądz do seminarium duchownego i w 1973 roku otrzymuje święcenia kapłańskie z rąk Prymasa Polski, Stefana kardynała Wyszyńskiego. Zostaje Ksiądz duszpasterzem akademickim w Warszawie.

W sposób naturalny staje się Ksiądz Kapelanem Niezależnego Zrzeszenia Studentów, utworzonego w 1980 roku z sześćdziesięciu grup założycielskich reprezentujących organizacje studenckie sprzeciwiające się komunistycznej dyktaturze.

Kiedy w grudniu 1981 roku wprowadzony zostaje stan wojenny w Polsce, zakłada Ksiądz Komitet Pomocy dla Ofiar Stanu Wojennego, który rozprowadza lekarstwa i organizuje opiekę medyczną dla internowanych opozycjonistów; ten Komitet otrzymuje pomoc międzynarodową, przede wszystkim z Francji. Dziesiątki tysięcy Francuzów manifestują w ten sposób swoją solidarność z ofiarami represji politycznych w Polsce.

Po upadku reżimu komunistycznego, nadal odgrywa Ksiądz aktywną rolę społeczną, jako kapelan wielu organizacji uniwersyteckich i akademickich, których przedstawicieli - tutaj obecnych - witam.

Jest Ksiądz, od 1985, proboszczem parafii Świętej Katarzyny na warszawskim Służewiu, według źródeł historycznych, najstarszej parafii na Mazowszu.

Wielebny Księże Prałacie, jest Ksiądz wybitnym uczestnikiem walki narodu polskiego z komunistycznym uciskiem, zarówno dzieje rodziny Księdza jak i własna historia życia świadczą o znaczeniu - na przestrzeni wieków - solidarności między naszymi dwoma narodami w bojach o wolność. Za te działania, za zaangażowanie na rzecz demokracji Francja odznacza dzisiaj Księdza Prałata Państwowym Orderem Zasługi.

Józef Maj, au nom du Président de la République, nous vous faisons officier de l’Ordre national du Mérite.

* * *

Wielebny Księże,

Przychodzi Ksiądz na świat w przedwojennej Warszawie, w wieku zaledwie osiemnastu lat wstępuje Ksiądz do Zgromadzenia Księży Marianów, osiem lat później otrzymuje święcenia kapłańskie.

Po studiach z filozofii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim rozpoczyna Ksiądz pracę w Tygodniku Powszechnym, z którym odtąd będzie Ksiądz związany jako dziennikarz.

Na początku lat siedemdziesiątych, studiuje Ksiądz socjologię w Paryskim Instytucie Katolickim. Pozostanie Ksiądz mocno związany z naszym krajem i jego kulturą, która stanie się Księdzu szczególnie bliska.

W latach 1979-1991, na wyraźne życzenie papieża Jana Pawła II, pełni Ksiądz funkcję redaktora naczelnego polskiej edycji dziennika l’Osservatore Romano. Opublikuje Ksiądz w 1983 roku biografię papieża Polaka zatytułowaną Kalendarium życia Karola Wojtyły.

W latach osiemdziesiątych piórem walczy Ksiądz z komunistycznym reżimem. Nawiązuje Ksiądz wówczas współpracę z tymi, którzy we Francji aktywnie wspierają walkę narodu polskiego z dyktaturą.

W 1993 roku zostaje Ksiądz wybrany generałem swego zgromadzenia zakonnego, w związku z tym wielokrotnie towarzyszy Ksiądz papieżowi Janowi Pawłowi II podczas jego pielgrzymek na pięciu kontynentach.

W 1999 roku, jako redaktor naczelny Tygodnika Powszechnego, przyczynia się Ksiądz do tego, że pismo to staje się otwartym i krytycznym forum intelektualistów katolickich, grupy, której aktywność pobudza polskie społeczeństwo do dyskusji o roli Kościoła w nowej Polsce czy o ewolucji pojęcia narodu w zjednoczonej Europie.

Charyzma Księdza, wysoki autorytet moralny, otwartość i tolerancja, stawanie – zawsze - w obronie wolności słowa i demokracji - te wartości są również bliskie Francji – sprawiły, że jest Ksiądz wybitną osobistością polskiego Kościoła dwudziestego pierwszego wieku.

Władający językiem francuskim, frankofil, od zawsze jest Ksiądz zaangażowany w dialog francusko-polski, i za te zasługi a także osobiste przymioty, Francja mianowała Księdza Komandorem Państwowego Orderu Zasługi.

Adam Boniecki, au nom du Président de la République, nous vous faisons commandeur de l’Ordre national du Mérite.